شاخص ها و آثار تربیتی کارگزاران نظام اسلامی در فقه اهل البیت (ع)

کد مقاله : 1206-NCEA2-FULL

نویسندگان

جلیل البوغبیش * هیات علمی

چکیده مقاله

همواره این شبهه و دغدغه در اذهان مسلمانان بالاخص متمسکین به سیره و سنت اهل البیت (ع) مطرح بوده است که رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در نظام نبوی و حضرت علی (ع) در نظام علوی و در زمان سایر ائمه اطهار (ع)، روند تربیتی و تاثیرات آن در عملکرد کارگزاران، و اصولاً به لحاظ جامعه شناسی تربیتی، اصول و قواعدی بر رفتار تربیتی حاکمان نظام اسلامی در اداره امور اجتماعی، سیاسی مسلمین و در تعامل با مردم، و در راستای ایجاد عدالت و رشد و نمو و تکامل همه جانبه جامعه و پرهیز از زندگی اشرافی گری و اجتناب از خوی و منش مستکبرانه و دوری از تفکرطبقاتی، اعتلاء و ارتقاء و حرکت در مسیر تعالی معنوی انسان‌ها و توجه به بصیرت مردم و رسیدگی به مستضعفان و پیشرفت و تقرب بندگان به خدا، اوامر و نواهی، تربیت و اخلاق آدمیان، توصیه‌هایی داشته‌اند؟ مسلماً با نگاهی حکیمانه در حیات علمی و عملی، و تربیتی پیامبر اکرم (ص) و عترت طاهرینش و تمرکز در فقه اهل البیت (ع) خواهیم یافت معصومان اصول تربیتی کارگزاران و نحوه عملکرد متولیان امر حکومت در نظام اسلامی را به طور گسترده تبیین نموده که اوج این روند را در دوران نبی اکرم (ص) و امام علی (ع) بیشتر از اعصار دیگر، تجلی و تبلور دارد. در این مقاله با بیان سیره،سنت، اوامر،نواهی ،شیوه، تربیت معصومان و بیان بعضی از شاخص‌ها و آثار تربیتی کارگزاران در جامعه مبتنی بر نظام ولایی، شایسته نظام اسلامی در فقه اهل البیت (ع) می‌پردازیم.

کلیدواژه ها

تربیت، کارگزاران، نظام اسلامی، حکومت، فقه، اهل البیت (ع)

وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی