| مقایسه‌ی اثربخشی روش آموزش مهارت شوخ‌طبعی بر کاهش فرسودگی شغلی، کارکنان دانشگاه فرهنگیان خوزستان |
| کد مقاله : 1212-NCEA2-FULL |
| نویسندگان |
|
مسعود صالحی شبلیزی *1، یدالله اقدامی2 1عضو هیئت علمی 2هئیت علمی دانشگاه فرهنگیان خوزستان |
| چکیده مقاله |
| فرسودگی شغلی، از عواملی است که منجر به بروز مشکل در سازمان‌ها می‌شود. یکی از عوامل مهمی که در کاهش فرسودگی شغلی، موردتوجه محققان قرار گرفته است، مهارت شوخ‌طبعی است. هدف از این پژوهش، اثربخشی روش آموزش شوخ‌طبعی بر روی فرسودگی شغلی، کارکنان دانشگاه فرهنگیان خوزستان بوده. طرح پژوهشی این تحقیق، آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون بوده است. جامعه‌ی آماری در این پژوهش، شامل همه‌ی کارکنان دانشگاه فرهنگیان خوزستان (246 نفر شامل: 44 نفر رسمی، 53 نفر قراردادی، مامورین اداری 46 نفر و نیروهای شرکتی 103 نفر) بودند. روش نمونه‌گیری برای تعیین نمونه، روش تصادفی خوشه‌ای (به دلیل پراکندگی مراکز تابعه و جلوگیری از انتشار اطلاعات آموزشی) بود. نمونه‌ی پژوهشی شامل 45 نفر از کارکنان که در بین دو گروه (گروه آزمایشی و گروه گواه) به‌صورت تصادفی قرار گرفتند. گروه آزمایشی ، تحت 8 جلسه آموزش مهارت شوخ‌طبعی بر اساس مدل مک گی (2002) قرار گرفتند و گروه گواه، آموزشی دریافت نکردند. تجزیه وتحلیل داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس انجام گردید. نتایج نشان داد که آموزش مهارت شوخ‌طبعی، باعث کاهش فرسودگی شغلی (نمره کلی و سه خرده مقیاس) کارکنان، نسبت به گروه گواه شده است. پیشنهاد محقق بر آموزش مهارت مهارت شوخ طبعی به کارکنان دانشگاه ها و ادارات آموزش و پرورش به عنوان یک دوره ضمن خدمت می باشد. |
| کلیدواژه ها |
| شوخ‌طبعی، فرسودگی شغلی، دانشگاه فرهنگیان |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
